L-apoloġiji pubbliċi huma essenzjali fil-politika, aktar u aktar meta l-politiċi
jsibu ruħhom f’sitwazzjonijiet li jirrikjedu li jesprimu dispjaċir għal dikjarazzjoni
ħażina jew kontroversjali.
Dawn l-apoloġiji jservu skop strateġiku fl-arena kumplessa tas-sopravivenza politika u r-relazzjonijiet pubbliċi, fejn dikjarazzjoni waħda tista’ jew issalva karriera jew tapprofondixxi kriżi.
L-apoloġija pubblika fil-politika hija għodda kkalkulata għall-kontroll tal-ħsara, waħda li tfittex li tibbilanċja r-responsabbiltà personali b’tentattiv biex in-narrattiva titbiegħed mill-kontroversja.
Kemm jekk hija apoloġija għal gidba politika jew aġir personali, il-mod kif il-politiċi jfasslu u jwasslu l-ħtijiet tagħhom jistgħu jagħmlu jew ikissru r-reputazzjoni tagħhom.
Fil-qalba tagħhom, l-apoloġiji pubbliċi għandhom l-għan li jsewwu fiduċja li tkun
inkisret mill-politiċi. Il-fiduċja hija l-munita tal-leġittimità politika, u meta titnaqqar minn imġiba jew ġudizzju ħażin, apoloġija ssir mod
kif terġa’ tiġi stabbilita konnessjoni morali mal-elettorat.
Il-pubbliku jitlob responsabbiltà, u f’demokraziji fejn il-politiċi fl-aħħar mill-aħħar huma responsabbli lejn il-votanti, apoloġija sinċiera tista’ turi umiltà u rieda li
wieħed jitgħallem mill-iżbalji tal-passat.
Fl-era tal-midja soċjali, il-politiċi għandhom ikunu dejjem aktar attenti dwar kif jikkomunikaw id-dispjaċir, billi jifhmu li kull kelma se tkun skrutinizzata kemm mill-partitarji tagħhom u mhux.
Fuq kollox, in-nies iridu responsabbiltà u kontabilità u mhux diskorsi jew skużi retoriċi. Il-Partit Nazzjonalista, jew aħjar uħud mid-deputati tiegħu inkluż il-kap, spiss jitolbu għal apoloġiji pubbliċi u saħansitra rfigħ tar-responsabbiltà politika.
Iżda dak li jipprietkaw u jesiġu minn ħaddieħor, jidher li għalihom ma jgħoddx u ma japplikax. Dan qed ngħiduh għaliex ftit tal-ġranet ilu, tliet deputati tal-PN kellhom opportunità ampja fejn jagħmlu apoloġija għal dak li b’mod żbaljat kienu qalu.
Imma le, l-apoloġija qatt ma għamluha u ma nistennewx li xi darba se jagħmluha. Għax għalihom, li jagħmlu apoloġija, hija sinjal ta’ dgħufija u mhux ta’ umiltà u onestà. Il-poplu jesiġi kontabbilità u responsabbiltà mid-deputati li jeleġġi bħala rappreżentanti tiegħu.
Il-poplu jrid u jistħoqqlu politiċi onesti li ma jiddejqux jammettu meta jkunu
żbaljaw fi kliemhom jew f’għemilhom. Altrimenti, politiċi li jevitaw li jiskużaw ruħhom għall-azzjonijiet jew l-iżbalji tagħhom jaqgħu fil-livell baxx tal-irresponsabbiltà.
Sitwazzjonijiet hekk jagħmlu mhux biss ħsara lill-fiduċja pubblika imma jwasslu wkoll għall-frustrazzjoni fost iċ-ċittadini li jistennew responsabbiltà mill-politiċi tagħhom. Meta l-politiċi jonqsu milli jerfgħu r-responsabbiltà għall-iżbalji jew id-deċiżjonijiet kontroversjali tagħhom, dan jista’ jnaqqas il-kredibbiltà tal-istituzzjonijiet politiċi.
Fl-aħħar mill-aħħar, in-nuqqas ta’ apoloġija jista’ joħloq perċezzjoni li l-politiku huwa aktar interessat li jipproteġi l-interessi personali jew tal-partit milli jaqdi l-ġid pubbliku. U ma niskantawx li dan seta’ kien il-ħsieb għan-nuqqas ta’ apoloġija mill-Partit Nazzjonalista jew id-deputati tiegħu.
Meta ċ-ċittadini jħossu li l-politiċi ma jistgħux jintmissu jew ma jkunux lesti li jammettu li żbaljaw jista’ jkabbar iċ-ċiniżmu dwar il-politika. Dan ikun ta’ dannu billi jwassal għal parteċipazzjoni baxxa tal-votanti billi jiddiżimpenjaw ruħhom mill-proċess politiku.
Ħadd imbagħad ma jlum lill-poplu jekk jitlef il-fiduċja tiegħu u jdur lejn movimenti populisti.
